Eén van de leukste en grappigste vogels is ongetwijfeld het roodborstje. Je treft haar vaak in je eigen tuin aan, vooral ’s winters. Alsof ze contact met jou zoekt, zo kan zij je aankijken, hippend over de grond, heel nieuwsgierig met haar kleine kraaloogjes. Er zijn ook mensen die denken dat hetzelfde roodborstje hen elk jaar weer bezoekt, zo’n sterke binding hebben ze met dit vogeltje met haar opvallend oranje keel. Wat natuurlijk niet zo is, want er leven meer dan  500.000 roodborstjes in ons land. Het tekent wel het gevoel dat dit kleine vogeltje met het bollige lijfje bij veel mensen oproept.

  
                        Roodborstje

Zo lief en aardig als het roodborstje in de buurt van mensen is, zo fel en vijandig kan zij zijn tegen soortgenoten. Haar territorium is haar alles. Fanatiek verdrijft zij iedereen van wat zij als haar terrein beschouwt. De agressie spat er op zo'n moment van af.
Het roodborstje leeft dan ook solitair. Je zult haar niet gauw met een ander roodborstje aantreffen. Alleen tijdens de broedtijd vormen ze kortstondig een paartje. De roodborstjes die je in de winter in Nederland aantreft, zijn meestal uit Scandinavië afkomstig. Onze zomerse roodborstjes zijn dan vertrokken naar warmere landen.

Dat er een innige band tussen het roodborstje en de mens is, laat zich aan verschillende voorbeelden zien. Zo is het roodborstje het symbool van het Verenigd Koninkrijk. In 2015 mochten de bewoners van het VK hun favoriete vogel kiezen. Het werd dus het roodborstje (zoals die van Nederland de grutto is, die van Frankrijk de haan, die van Duitsland de adelaar). Verder geldt het roodborstje in het algemeen als symbool voor hoop (zoals de duif voor vrede staat).

In de gedichten van Emily Dickinson komt het roodborstje (robin in het Engels) veelvuldig voor, meestal als teken van troost, het begin van de lente, of gewoon levensvreugde. Heel opvallend, de betekenissen die Dickinson steeds weer aan het roodborstje verbindt. Inspirerend ook, zoals al haar gedichten een speciale fascinatie bezitten (ik ben een fan van haar).

Zelf word ik altijd weer blij als ik een roodborstje zie, zeker in de wintertijd. Dat opvallende oranje in een meestal grauwe omgeving, het gescharrel op de grond, de manier waarop ze je met een schuin kopje aankijkt, ogenschijnlijk al jouw bewegingen volgt. Alsof ze jou kent en begrijpt, zo lijkt het te voelen. Altijd weer bijzonder.