De tijd dat Nederlandstalige muziek dubbelzinnig, slap, oubollig of onecht sentimenteel was, ligt al een tijdje achter ons. De jaren zestig spanden wat dat betreft de kroon, getuige hits als Janus, Janus, pak me nog een keer (1962), 't Autootje (1963), of De Bostella (in 1967 zelfs een nummer één hit). 
Natuurlijk had je toen al Boudewijn de Groot die met Voor de overlevenden een voor de jeugd herkenbare muzieksfeer wist te creëren. Maar hij vormde een uitzondering in het toen nog kale landschap van de Nederlandstalige muziek. 
De jaren zeventig bracht nog weinig verbetering, maar in de jaren tachtig dienden zich groepen als De Dijk, Doe Maar, Frank Boeijen Groep, Het Goede Doel en Drukwerk aan. Daarnaast waren er zangers als Benny Neyman, André Hazes, Hans de Booy. De Nederlandstalige muziek werd volwassen, kun je zeggen.
Later kreeg je kwaliteitsgroepen als Blof, Acda en de Munnik en nog zo veel meer. Muziek van Abel (Onderweg) en bijvoorbeeld Henk Westbroek (Zelfs je naam is mooi) kan ik nog altijd zeer waarderen. Met terugwerkende kracht ook veel nummers van André Hazes trouwens. Wat een doorleefde stem!

Wat me de laatste tijd opvalt is dat de Nederlandstaleige muziek zowel prachtige poëzie als oprechte gevoeligheid, zeg maar kwetsbaarheid, op kan leveren. Wat mij betreft springen er hier twee nummers bovenuit.
De eerste is van Maaike Ouboter, die kort voordat ze dit lied schreef haar beide ouders verloor. Dat ik je mis werd in 2013 een (terechte) nummer één hit. Luister hier, nog altijd indrukwekkend aangrijpend. De montere toon waarin ze zingt, het intense verdriet dat onder de tekst voor het oprapen ligt, maar juist niet letterlijk wordt benoemd. Pure poëzie.
De tweede is van heel recent, van de Nederlandse zangeres Meau. Een heel ander sentiment dan dat van Maaike Ouboter, maar wat een intensiteit aan verdriet, boosheid en frustratie. Zo voelbaar, zo ongewoon direct uitgesproken. Ga er maar aan staan, een woord als 'klotegevoel' in je tekst onderbrengen en het ook nog naturel en poëtisch laten klinken. Meau slaagt er in alle toonaarden in. Doorleefd en echt, zo luister ik hier naar. En, Dat heb jij gedaan verveelt niet, hoe vaak ik er ook naar luister.