Dit weekend had ik het geluk (was er het toeval) dat ik op zeilkamp in Friesland veel met Oliver optrok, een 16-jarige leerling van onze school. Hij vertelde dat hij af en toe als gitarist in mocht vallen bij de Nijmeegse band Navarone. We praatten veel over muziek, met name over de rockmuziek van begin jaren zeventig. Bijvoorbeeld over Led Zeppelin: Oliver's favoriete nummers zijn Black Dog en Stairway to heaven, de mijne Since I've been loving You. Maar ook over Jimi Hendrix, Janis Joplin, Kurt Cobain en Jan Akkerman. Ik wees hem op Brainbox en natuurlijk Robert Fripp, die hij niet kende. Ik beval hem aan te luisteren naar Larks' tongues in aspic part II en IV en natuurlijk naar Starless. Met als klap op de vuurpijl, om te zien hoe virtuoos Robert Fripp nog altijd is, Frakctured.

Ik had nog nooit van Navarone gehoord, maar ze schijnen bekend te zijn. Onder andere waren ze de huisband van De Wereld Draait Door en haalden ze de finale van The Voice of Holland. Oliver's voorbeeld is Slash, de gitarist van Guns N' Roses. Hij liet me een optreden van zichzelf en de band Navarone op YouTube zien, het zag er indrukwekkend uit. Hij vertelde verder dat hij nu 7 jaar gitaarles heeft, van de leadgitarist van Navarone zelf en dat hij daarnaast piano speelt, muziek van Chopin. Die zien we in de toekomst nog wel ergens terug. 

Op YouTube staan veel nummers van Navarone. Eigen nummers maar ook covers. Child in time van Deep Purple was vroeger mijn favoriete nummer van Deep Purple in Rock, ik bazuinde dat overal rond, nog jaren voordat het als single werd uitgebracht en een regelrechte nummer één hit werd. Hier de cover van Navarone. Echt bijzonder.