Het einde van de wereld is aanstaande, daar helpt geen moedertje lief aan. Zowel mens als dier zal vernietigd worden, wat voor voorzorgsmaatregelen we in de toekomst ook zullen nemen. De Bijbelse profetieën hebben gelijk, alleen op een andere manier dan kerkelijk gelovigen denken. Het is niet de mens, maar de natuur zelf die er een einde aan maakt. Wetenschappelijk onderzoek toont dit aan.
De zon is onze levensbrenger. Zoals in alle sterren vindt binnenin de zon een omzetting plaats van waterstof tot helium. Dit proces heet kernfusie. Omdat het ontstane helium bij elkaar minder massa heeft dan waterstof, treedt er een zogenaamd massadefect op. De massa die verloren gaat, wordt omgezet in (heel) veel energie. Dit in de vorm van licht en warmte, geheel volgens de formule E = mc2 van Einstein. In de loop der tijd hoopt zich steeds meer helium op in de kern van de zon. Nu al is zo'n 30 % van de waterstof in helium omgezet. Dit helium wordt via een ander kernfusieproces omgezet in zwaardere elementen als koolstof en uiteindelijk ijzer. De vorming van het element ijzer is het eindstadium van onze zon. Daarna houdt de kernfusie op en zal de zon, door het ontbreken van de gasdruk, in elkaar storten.
Voordat het zover is zal de uitstraling van de zon door een sneeuwbaleffect aan reacties steeds meer toenemen. De temperatuur op aarde zal flink stijgen, met eerst tientallen graden Celsius, later zelfs met honderden graden! De opwarming van de aarde van tegenwoordig is daarbij vergeleken niets! Het zal leiden tot een geleidelijke verdamping van de oceanen. Tevens zal door de hogere temperatuur de hoeveelheid anorganische kooldioxide in de atmosfeer zijn toegenomen tot een concentratie waarbij fotosynthese niet meer mogelijk is. De meeste plantensoorten overleven dit niet. Alle zuurstof zal uit de atmosfeer verdwijnen. Dieren en mensen sterven uit. Leven onder dergelijk hoge temperaturen is niet mogelijk.
Maar dat is nog niet het definitieve einde. De zon zal, als alle brandstof bijna op is, in zijn eindstadium terecht komen en tot rode reus geworden zijn. Hij is bezig langzaam aan te sterven. Daarbij zet de zon als een soort van stuiptrekking nog één keer geweldig uit, tot rond 250 maal zijn huidige omvang. Dit betekent dat de binnenplaneten mercurius en venus geheel zullen verschroeien. De aarde zal temperaturen van 3000 graden Celsius kunnen verwachten. Het weinige leven dat misschien nog ondergronds bestaat zal weggevaagd worden. De aarde verwordt tot een zielige klomp levenloze materie.
Als alle brandstof op is, stort de zon in elkaar. Immers, de gasdruk valt weg en onder invloed van de zwaartekracht implodeert de zon. Ze verwordt tot witte dwerg, met nog altijd een temperatuur van zo'n 4000 graden Celsius. Ze koelt geleidelijk af en verdwijnt dan letterlijk uit het zicht. De inmiddels verkoolde aarde koelt ook af, uiteindelijk tot ver onder het vriespunt, wel tot een paar honderd graden onder nul.
Bij elkaar ziet dat er niet best uit voor ons en onze planeet. Gelukkig hebben we nog even te gaan alvorens het zo ver is. Kunnen we wellicht schuilkelders bouwen tot diep onder de grond om de eerste tijd de al te hoge temperaturen te weerstaan. Over zo'n drie miljard jaar is het volgens berekeningen van sterrenkundigen echt voorbij. Ach, drie miljard jaar, dat valt bij elkaar best nog wel mee.