Zelf rijd ik graag in een auto. Met versnellingen, want dat geeft me een actief gevoel van handelen en rijden tegelijk. Een automaat vind ik niks, veel te saai. Per jaar leg ik zo’n 20.000 kilometer af, schat ik. Dat is een half keer de aarde rond.
Daarnaast fiets ik dagelijks naar mijn werk, terwijl ik op vrije dagen op diezelfde fiets vaak even de stad inga. Bij elkaar leg ik daarbij in één jaar zo'n 2500 kilometer af. Verder loop ik elke dag trappen op en af, beweeg ik in ruimtes heen en weer, en wandel ik door het park hier vlakbij. Dat geeft zo'n 2000 kilometer in één jaar.
Bij elkaar leg ik pakweg een afstand van 20.000 + 2500 + 2000 = 24.500 km in één jaar af. Maar, waar de meeste mensen niet bij stilstaan, mijn hoofd legt in die tijd meer meters af dan mijn voeten! Dat kun je met een eenvoudige formule uitrekenen. Voor mij persoonlijk blijkt het zo'n vier meter per jaar te zijn. Dat is natuurlijk een raar idee, alsof je hoofd vooruit loopt en je voeten achterblijven. Alsof je uit elkaar getrokken wordt.
Toch gebeurt dit. Want, je beschrijft tijdens je autoritten (maar ook tijdens het fietsen en lopen) een cirkelvorm. De aarde is immers rond. Maar die cirkelvorm is zo groot en ruim dat je dat niet merkt. Je hebt het gevoel dat de aarde plat is (wat men vroeger dacht en op bepaalde complotsites nog altijd denkt). Je weet, de buitenkant van een cirkel legt meer afstand af dan de binnenkant. Als je in de auto zit, bevindt je hoofd zich ongeveer één meter hoger boven de aarde dan je voeten. Je hoofd is de buitenbocht, je voeten de binnenbocht.
De omtrek van een cirkel is 2 x π x straal (π = 3,14...). Wat je hoofd extra aflegt ten opzichte van je voeten (in een halve cirkel) is dus π x afstand tussen hoofd en voeten = π x 1 meter = 3,14 meter. Bij fietsen en lopen is de afstand tussen hoofd en voeten meer, bijna twee meter. In mijn situatie legt mijn hoofd dus in één jaar totaal 3,14 x 24.500 / 20.000 = zo'n vier meter meer af dan mijn voeten.
Wanneer wij ons verplaatsen worden hoofd en voeten dus uit elkaar getrokken. Niet veel, maar toch. Het is goed hier bij stil te staan (sec). Piloten zullen hier nog meer last van hebben. En stewardessen. En zakenlui die veelvuldig met het vliegtuig reizen. Omdat ze hoger in de lucht zitten en dus al vliegende meer afstand afleggen. Maar ook vrachtwagenchauffeurs, buschauffeurs, mensen die dagelijks op de trein zitten, die zullen dit ervaren. Des te meer afstand ze afleggen, des te meer worden ze uit elkaar getrokken. Je kunt je afvragen wat de invloed hiervan is op het functioneren van de mens. Maar dat is een andere kwestie.
Zelf zit ik graag in mijn comfortabele stoel een beetje voor me uit te mijmeren. Of te lezen in een interessant boek. Dat houd ik uren vol. Misschien, bedenk ik nu, om weer een beetje in mezelf te kunnen schuiven.