Toch maar weer een boek van Benedict Wells gelezen, de nog altijd relatief jonge Duits-Zwitserse romanschrijver (1984). Op het geniale af beschrijft de zoektocht van de hoofdpersoon, Francis Dean, naar zijn biologische vader. Zijn moeder had zich in een experiment van een instituut laten insemineren met het zaad van een geniale wetenschapper, die echter anoniem moest blijven.
Zijn eigen carrière komt niet echt van de grond. Zijn schoolresultaten zijn magertjes te noemen. Francis (bijna 18) twijfelt over zichzelf, over zijn mogelijkheden, en vooral over wie en wat hij is. Zijn moeder moet meermaals opgenomen worden in een kliniek, manisch depressief als ze is, en soms ook totaal in de war. In die kliniek ontmoet hij de twee jaar oudere Anne-May, op wie hij meteen verliefd wordt. Zij zit daar na verschillende zelfmoordpogingen.
Samen met zijn nerdvriend Glover besluiten ze gedrieën op zoek te gaan naar die vermeende biologische vader. Via een brief van zijn moeder heeft hij vage aanknopingspunten gevonden waar de man zich zou kunnen bevinden.
Ze reizen met de auto van Glover naar Californië, doen eerst nog even Las Vegas aan, waar Francis al zijn geld vergokt, en komen steeds dichter bij de bron die meer over zijn vader kan vertellen. In Tijuana, Mexico, vindt hij hem dan eindelijk. Echter niet met de verwachtingen die zich in zijn hoofd hadden gevormd.
Ze gaan weer terug naar Amerika, waar Francis nog een aantal verrassingen te wachten staan. Het verhaal eindigt in Las Vegas, waar hij nog één keer zijn geluk wil beproeven.

Het is een vlot en boeiend geschreven verhaal. Het leest heel makkelijk weg. Zeer onderhoudend. Maar of het mij echt beroerde? Nee, daarvoor miste ik diepte, psychologie, filosofie, taalkundige vondsten. Een leuk boek, voor even tussendoor. Met een wat flauw en open einde.

Op het geniale af – Benedict Wells, uitgeverij Meulenhoff, 2020